oguljeni od svojih lica
iščupani iz svog imena
otrešeni od običaja
Negdje smo bili nodas
kad smo legli puni briga
crnih slutnji i strahova
a probuđeni sa osmijehom
U toj logi nodi zakrpljeni
od otrova očišdeni
pripremljeni
za nove vjetrenjače dana
Melemi što su vidali rane
ostavili su miris snova
prah zvijezda u uglu oka
alibi nepostojanja
Bili smo tamo i prije
no što smo rođeni
Znaju nas i vole
i bez imena, bez lica
bez boga, bez plemena
A stalno se vradamo
i odlazimo
20
Hodanje u Snu